Als kind zag mevrouw Kloosterboer haar grootmoeder de zwerfkatten voeren. Zelf denkt ze dat haar betrokkenheid bij dieren in nood daar begonnen is. ‘Dieren kunnen zichzelf niet helpen, ze zijn volledig afhankelijk van ons.’ In totaal steunt ze zeker twintig goede doelen op het gebied van dierenwelzijn.

Mevrouw Kloosterboer had eigenlijk helemaal niet door dat ze alweer zó lang donateur is, maar onze ontmoeting doet haar goed. ‘Ik vind het fijn om mijn liefde voor dieren te delen. In mijn omgeving vind ik maar weinig medestanders. Ik vertel natuurlijk wel over het onrecht waar dieren mee te maken krijgen, maar dan zeggen mensen bijvoorbeeld dat ze tóch graag een biefstuk eten. Omdat ze het lekker vinden, maar ook omdat het nodig is. Terwijl dat helemaal niet zo is: ik ben 101 en eet al minstens 80 jaar geen vlees.’

Dat dieren ook als proefdier gebruikt worden, raakt haar. ‘Ik snap het gewoon niet. Ik begrijp dan ook heel goed dat sommige mensen denken dat je moet demonstreren, maar ik denk dat jullie aanpak veel verstandiger is. Door samen te werken met wetenschappers komt een échte oplossing steeds dichterbij.’

Proefdiervrij bestaat 125 jaar

Dit jaar bestaat Proefdiervrij 125 jaar. Dat wij nog steeds nodig zijn, is natuurlijk niet bepaald feestelijk. Het liefst zouden we willen dat proefdieren de wereld al uit zijn. Dat is nu nog niet het geval, maar we zijn al wel verder dan je denkt. En dat komt door de steun van onze trouwe donateurs. Daarom vieren we dit jaar dat we al 125 jaar op jullie kunnen rekenen. Hoera!

Mede dankzij onze donateurs hebben we écht het verschil voor proefdieren kunnen maken. Zonder hen is er geen Proefdiervrij. Dit jubileumjaar wordt dan ook hét moment om juist hen in het zonnetje te zetten. Want het is misschien cliché om over je eigen donateurs te zeggen, maar die van ons zijn écht uniek. En dat bewijst zich dubbel en dwars in de portretreeks die we ter ere van ons 125 jarig bestaan publiceren.