‘Toen wij elkaar ruim 40 jaar geleden leerden kennen, was al snel duidelijk dat we geen kinderen wilden maar wel een grote liefde voor dieren deelden.’ Voor Marjo en Alfredo staat één ding buiten kijf: ‘Elk dier moet een dierwaardig bestaan hebben en moet met respect behandeld worden.’ Dit is een missie waar ze hun leven aan wijden. Onlangs hebben ze dan ook besloten om dit ideaal vast te leggen in hun testament. Zo blijft hun toewijding op bijzondere wijze voortbestaan.
Als Marjo en Alfredo de kans hebben om het dierenwelzijn te verbeteren, dan grijpen ze die met beide handen aan: ‘Van jongs af aan zijn we al bewust van dierenleed. Als kind verzorgden we gewonde vogeltjes, maar we wilden bijvoorbeeld ook niet naar het circus; want een olifant die kunstjes moet doen, dat is toch zielig.’ Ze besloten lid te worden van dierenwelzijnsorganisaties. En ook Proefdiervrij kwam op hun pad. ‘Wij herinneren ons een campagne waarin foto’s getoond werden van konijntjes met zwaar ontstoken ogen door cosmeticaproeven. Deze foto’s hebben ervoor gezorgd dat wij direct zijn overgestapt op cruelty free verzorgingsproducten. Ook familie, vrienden en collega’s wijzen we op de bewuste keuze die zij daarin kunnen maken.’
De kloof tussen huis- en proefdieren
En dat wijzen en aansturen op bewuste keuzes, is jammer genoeg nog hard nodig, ondervinden Marjo en Alfredo: ‘In onze omgeving merken wij dat er nog (te) veel onwetendheid is over dierproeven. Veel mensen denken dat alleen muizen en ratten gebruikt worden. Het leed van deze knaagdieren laat veel mensen betrekkelijk onverschillig, want zij hebben nu eenmaal niet zo’n hoge aaibaarheidsfactor. Het feit dat er ook nog honderden apen hun leven in laboratoria moeten slijten, roept meestal meer emotie op. Zeker als ze horen dat ook honden blootgesteld worden aan nare proeven, dat zijn immers huisdieren. Als je bij een wandeling in het bos een vrolijke beagle tegenkomt en bedenkt dat er honden zijn die nog nooit gras onder hun pootjes gevoeld hebben, dan realiseer je je hoe onvoorstelbaar groot de kloof tussen het leven van een proefdier en huisdier is.’
‘Dierenmishandeling is strafbaar, waarom is het pijnigen van weerloze proefdieren, en zelfs hun leven nemen, dan wel toegestaan?’
Onvoorwaardelijke steun
Om een steentje bij te dragen aan een proefdiervrije wereld, besloten ze zich te verdiepen in diverse vormen van doneren. Naast periodieke schenkingen, kozen ze ervoor om na te laten aan Proefdiervrij. Op die manier blijft dat wat nu belangrijk voor hen is, zichtbaar in de toekomst. ‘Dieren moeten beschermd worden tegen proeven die niet meer van deze tijd zijn. Omdat we kinderloos zijn, hebben we Proefdiervrij in ons testament opgenomen.’
Want één ding is voor Marjo en Alfredo glashelder: ‘We kunnen niet verantwoorden dat we dieren ziek maken voor onderzoek naar de mens. Dierenmishandeling is strafbaar, waarom is het pijnigen van weerloze proefdieren, en zelfs hun leven nemen, dan wel toegestaan? Is het belang van mensen zo veel groter dan dat van dieren; geeft ons dat het recht hen leed aan te doen?’
‘Wij vinden van niet.’ sluiten Marjo en Alfredo af. ‘Er zijn vele alternatieven die zelfs betrouwbaardere resultaten geven. Het werk van Proefdiervrij is nog niet gedaan, maar de proefdieren kunnen – nu en in de toekomst – blijven rekenen op onze steun.’
