Blog geschreven door Edoardo Carnesecchi
Welkom bij Drijfveren. Hier vertellen Proefdiervrij-onderzoekers wat hen motiveert om tegen de stroming in te gaan. In deze editie horen we Edoardo Carnesecchi, winnaar van de LUSH prijs 2020. Edoardo doet onderzoek naar chemische stoffen en combinaties daarvan om te kijken of ze schadelijk zijn, zónder daarbij gebruik te maken van proefdieren.
Cosmeticabedrijf LUSH staat voor milieu- en diervriendelijke producten, maar dragen ook actief hun steentje bij aan proefdiervrije innovaties. Zo ook door middel van de LUSH prijs die jaarlijks wordt uitgereikt aan een veelbelovende jonge onderzoeker. In 2020 mocht Edoardo Carnesecchi deze mooie prijs in ontvangst nemen. Hij onderzoekt de manieren waarop we chemische stoffen kunnen testen op hun schadelijkheid, zonder hierbij dierproeven in te zetten. Een goede reden om hem te vragen naar zijn onderzoek en naar zijn drijfveren.
Wat motiveert jou om te doen wat je doet?
“Ik ben Italiaans en ik houd van eten. Dat is wellicht geen verrassende combi. Daarnaast heb ik van jongs af aan al een interesse in waar ons eten vandaan komt en met name voedselveiligheid. Daarom heb ik gekozen voor een opleiding in Voedselwetenschap & Technologie. Door de opleiding werd mijn interesse verbreed en wilde ik meer leren over de toxicologische (giftigheids-) mechanismen van stoffen waar we iedere dag aan worden blootgesteld.
Daarnaast ben ik heel erg geïnteresseerd in techniek. Want zeg nou zelf, wat kunnen we tegenwoordig nog zonder computers? Er zijn maar een paar, primitieve opties over: bijvoorbeeld planten kweken in de tuin (als je tenminste geen automatisch bewateringssysteem installeert), tandenpoetsen (als je niet elektrisch poetst) of gewoon een wandeling maken (als je tenminste niet op een Segway of elektrische step springt).
Ditzelfde geldt in de wetenschap: denk alleen al aan het gebruik van computers om enorme hoeveelheden data te analyseren en ze vervolgens met 1 klik vanuit Rome te delen met Sydney!
Ik vroeg me steeds vaker af waarom we dieren gebruiken voor veiligheidstests en geen computers. Ik stond te springen om computertechnologie toe te passen op toxicologie en om innovatieve modellen te ontwikkelen om dierproeven te verminderen en misschien zelfs helemaal te vervangen.
Mijn promotieonderzoek combineert deze twee grote liefdes en richt zich op het ontwikkelen en testen van innovatieve, proefdiervrije methoden voor het testen van chemicaliën en combinaties daarvan op risico’s voor mens en milieu. Dit is nodig omdat we elke dag te maken krijgen met duizenden chemische stoffen. Sommige zijn natuurlijk, anderen gemaakt door de mens, maar allemaal kunnen ze mogelijk schade toebrengen aan ons of het milieu.”
Edoardo: Ik sta te springen om computertechnologie in te zetten om dierproeven te vervangen!
Proefdiervrije alternatieven: snel, efficiënt en duurzaam
“De verwachting is dat de productie van chemicaliën wereldwijd is verdubbeld in 2030. Het is dus erg belangrijk dat we ze allemaal kunnen testen om te bepalen of ze schadelijk zijn.
In de praktijk is het onmogelijk om die testen uit te voeren op dieren voor álle chemicaliën en mogelijke combinaties die voor kunnen komen in de ‘echte wereld’, want dit zijn er oneindig veel. Dit zou miljoenen levende dieren kosten en bovendien verschrikkelijk duur en tijdrovend zijn. En dan heb ik het nog niet eens gehad over het feit dat dierproeven minder betrouwbaar zijn of het ethische aspect benoemd.
Daarom is het zo belangrijk om snel slimme strategieën en innovatieve, proefdiervrije methoden, te ontwikkelen. Zoals bijvoorbeeld computermodellen. Ik geloof dat deze methoden en tools zullen zorgen dat we in de wetenschap in de toekomst op een efficiëntere, snellere, duurzamere en groenere manier de schadelijkheid van stoffen kunnen bepalen.”
Edoardo: Waarom proberen we niet om nieuwe algoritmes te ontwikkelen die chemische toxiciteit beter begrijpen?
Open communicatie helpt mensen begrijpen
“Innovatieve methodieken die minder afhankelijk zijn van dierproeven zoals in silico (computers), in chemico (chemische) en in vitro (in het lab) modellen, worden steeds belangrijker in de toekomst.
Er is helaas nog een grote kloof tussen de wetenschap en het publiek, die de wetenschappelijke vooruitgang niet altijd begrijpt. Maar het publiek heeft wel het recht om er meer over te weten. Ik denk dat het heel belangrijk is om de communicatie vanuit de wetenschap te verbeteren en de transparantie te vergroten. Vooral als we het hebben over moeilijke onderwerpen als kunstmatige intelligentie!
Door betere en open communicatie kunnen we meer mensen helpen om de mogelijkheden van proefdiervrije innovaties beter te begrijpen. Ze zijn efficiënter, goedkoper, duurzaam en moreel verantwoord.”
Misschien wil je dit ook lezen:
