Dat wij dit jaar 125 jaar bestaan, is niet bepaald een feestje waard. Veel liever waren we niet meer nodig. Daarom vieren we dit jubileumjaar onze donateurs: al die bevlogen mensen die ons al die tijd steunden en ervoor zorgen dat wij – nu we nog zo hard nodig zijn – onze missie voort kunnen zetten. Dit keer spraken we met Dik van Oers die, samen met zijn vrouw Wanda, de proefdieren al decennialang steunt.
Foto’s zijn gemaakt door Kim Kok
Zolang als Dik zich kan herinneren, heeft hij een grote belangstelling voor dieren gehad. Als kind had hij met name een bijzondere band met kat Tippie, die Dik dagelijks naar school en terug naar huis begeleidde. Dik: “Inmiddels hebben mijn vrouw en ik twee honden. Ze komen allebei uit het buitenland.”
Lange relatie met Proefdiervrij
Op de vraag hoelang Dik ons al kent, neemt hij ons dertig jaar mee terug de tijd in. Toen stonden we nog niet bekend als Stichting Proefdiervrij, maar als de Nederlandschen Bond tot Bestrijding der Vivisectie.
Dik: “In het verleden heb ik bij de inspectiedienst van de Dierenbescherming gewerkt. Hierdoor kwam ik in aanraking met veel verschillende dierenwelzijnsorganisaties. En dus ook met jullie. Destijds heb ik zelfs samengewerkt met Bert van Dijk, de directeur van de toenmalige Anti-Vivisectie Stichting.”
In 1997 maakte Dik zijn eerste gift aan ons over. “In het verleden steunde ik ook veel goede doelen die zich richten op hulp aan mensen, maar mijn vrouw heeft mij ervan overtuigd meer te focussen op dierenstichtingen. Zij is dus eigenlijk wel de aanstichter van onze lange steun.”
Tegen dierproeven, voor proefdiervrije innovatie
Ook toen wij van strategie veranderde, bleef Dik ons van harte steunen. Hij volgt onze werkzaamheden dan ook graag in ons magazine. “Ondanks dat de manier waarop jullie werken is veranderd, zijn jullie, net als ik, nog steeds tegen dierproeven. Maar je wilt wel je doel bereiken. Er worden ontzettend veel nieuwe richtingen ingeslagen in de wetenschap ter vermijding van dierproeven: kweekmodellen, computermodellen, noem het maar op. Ik denk dat door samen te werken met wetenschappers, jullie het proefdierenleed ongelofelijk ver kunnen terugbrengen.”
“Er komt steeds meer maatschappelijke acceptatie.”
In het privéleven probeert Dik niet al te vaak te praten over dierenwelzijn en het proefdierenprobleem. Toch komt het wel eens naar voren. “Veel mensen reageren terughoudend. Ik hoor bijvoorbeeld: ‘Onderzoek kan toch niet zonder proefdieren?’ of ‘Een mens is belangrijker dan een dier’. Ik vind dit foute aannames. Gelukkig komt er, door bijvoorbeeld jullie werk, steeds meer maatschappelijke acceptatie.”
Proefdiervrij bestaat 125 jaar
Dit jaar bestaat Proefdiervrij 125 jaar. Dat wij nog steeds nodig zijn, is natuurlijk niet bepaald feestelijk. Het liefst zouden we willen dat proefdieren de wereld al uit zijn. Dat is nu nog niet het geval, maar we zijn al wel verder dan je denkt. En dat komt door de steun van onze trouwe donateurs. Daarom vieren we dit jaar dat we al 125 jaar op jullie kunnen rekenen. Hoera!
Mede dankzij onze donateurs hebben we écht het verschil voor proefdieren kunnen maken. Zonder hen is er geen Proefdiervrij. Dit jubileumjaar wordt dan ook hét moment om juist hen in het zonnetje te zetten. Want het is misschien cliché om over je eigen donateurs te zeggen, maar die van ons zijn écht uniek. En dat bewijst zich dubbel en dwars in de portretreeks die we ter ere van ons 125 jarig bestaan publiceren.
