Hi, ik ben Saskia, de adviseur wetenschap & innovatie van Proefdiervrij. Vandaag wil ik jullie wat meer vertellen over het dierdonorcodicil (DDC). Bij het dierdonorcodicil ben ik zeer nauw betrokken. Ik vind het dan ook een heel speciaal project. Waar de meeste projecten over wetenschappelijk onderzoek gaan en vrij technisch zijn, is dit veel persoonlijker. Het gaat tenslotte over het doneren van je overleden huisdier, en daar zit toch meer emotie dan bij het maken een organoid.
Overleden huisdier redt een proefdier
Mijn taak in dit project is om dierenartsen en huisdiereigenaren te woord te staan en te helpen hun weg te vinden. Het dierdonorcodicil kan soms best ingewikkeld zijn. Zelf vind ik vooral het contact met de huisdiereigenaren mooi. Meestal zijn dit mensen die net hun huisdier hebben moeten laten inslapen of waar dit bijna staat te gebeuren. Logischerwijs is dit een moeilijk moment.. ze hebben veel gedeeld met hun huisdier en die raken ze nu kwijt. Extra knap dat ze op zo’n moment nadenken over het redden van proefdieren. Want door het doneren van een huisdier red je een proefdier, dat anders gebruikt zou worden voor het onderwijs van studenten dierengeneeskunde. En dat onderwijs is echt nodig, we willen natuurlijk allemaal dat onze huisdieren behandeld worden door goed opgeleide dierenartsen.
Saskia en Jamie
Niet zo makkelijk als het klinkt, maar wel nodig
Laatst vroegen we via Facebook hoe jullie dachten over het doneren van je huisdier, en we kregen een hoop reacties. Gelukkig zijn er een hoop mensen die hun dier zouden willen doneren na overlijden, maar er zijn er ook een hoop mensen die dit liever niet willen. En dat kan ik mij heel goed voorstellen. Zelf heb ik ook een huisdier, een kater van net 3 jaar, en sinds ik van het dierdonorcodicil af weet ben ik hier ook over gaan nadenken. Vanuit mijn drive om proefdieren te verminderen zou ik gelijk zeggen: “doen”. Maar emotioneel gezien is het nog niet zo makkelijk. Uiteindelijk denk ik wel dat de gedachte dat mijn Jamie het leven van proefdier heeft kunnen redden een hele mooie manier is om hem te herinneren. Ik zou dan toch kiezen voor donatie. Hopelijk duurt het nog heel lang voordat het zo ver is, en tot die tijd ga ik zoveel mogelijk genieten van zijn rare capriolen.
Gelukkig zijn er een hoop mensen die hun dier zouden willen doneren na overlijden, maar er zijn er ook een hoop mensen die dit liever niet willen. En dat kan ik mij heel goed voorstellen.
Wat zou jij doen?
Je moet er natuurlijk niet aan denken dat je geliefde huisdier overlijdt. Maar als het zo ver is, zou jij deze dan doneren aan de wetenschap om een proefdier te sparen? We hebben wat handige informatie voor je op een rij gezet over ons dierdonorcodicil. Deze vind je hier. Succes met je keuze!
Misschien wil je dit ook lezen:
