‘Zeg nee tegen de plofmuizen!’

Wat hebben we bereikt met het project 'Zeg nee tegen de plofmuizen!'

Prof. Peter Olinga

Universitair Hoofddocent aan de Rijksuniversiteit van Groningen

Zeg nee tegen de plofmuizen!

Voor onderzoek naar leverziekten wordt er vooral gebruik gemaakt van muizen. En geen gewone muizen, maar plofmuizen. Dit zijn muizen die altijd honger hebben, ze blijven eten totdat ze overgewicht krijgen. Vervolgens wordt er getest wat de gevolgen van overgewicht zijn op de lever van de muis. Het idee is dat je zo meer te weten zou kunnen komen over de invloed van overgewicht op de menselijke lever. Maar de leververvetting die in de muis wordt nagebootst lijkt maar voor 12% op de leververvetting in de mens. Het is dus tijd dat er een model komt voor leververvetting dat een beter beeld geeft van de menselijke situatie  dan deze testen met plofmuizen. Dat is nu precies waar het onderzoek van prof. Peter Olinga over gaat. Samen met zijn team werkt prof. Peter Olinga aan een model waarin plakjes van menselijk levers gebruikt worden om onderzoek te doen.

Wat is er al gedaan?

In fase 1 van dit onderzoek is  gewerkt aan de techniek voor het snijden en preparen van deze leverplakjes. Inmiddels weet het onderzoeksteam precies hoe dit moet. De volgende stap was het plaatsen van de leverplakjes op een chip. Voor de ontwikkeling van deze techniek is er in fase 2 geld opgehaald.

Streefbedrag niet gehaald.

Helaas is het streefbedrag van fase 2 niet gehaald tijdens de crowdfundings actie. Op de laatste dag van de actie stond de teller op 2740 euro.

Hoe nu verder?

Wat betekent dit voor het onderzoek? Gelukkig is het niet zo dat, doordat het streefbedrag niet is gehaald, het onderzoek compleet van de baan is. Om ervoor te zorgen dat het onderzoek door kan gaan, proberen we nu met andere acties het streefbedrag bij elkaar te halen. Het blijft heel belangrijk om genoeg geld op te halen want met het onderzoek van prof. Olinga en zijn team kunnen veel proefdieren worden bespaard. Doordat er gewerkt wordt met menselijke weefsels zijn er niet alleen minder dieren nodig, het betekent ook dat dit model beter nabootst wat er met de menselijke lever gebeurt dan in onderzoek met plofmuizen mogelijk is. Dit model moet dus absoluut ontwikkeld worden.